—प्रकाश पौडेल, युवा नेता— नेकपा एमाले
श्रद्धेय अध्यक्ष कमरेड केपी शर्मा ओलीज्यू,
शब्दहरूभन्दा भावनाहरू गह्रौं बनेका छन् आज। यी हरफहरू केवल सामाजिक सञ्जालका लागि लेखिएका होइनन् — यी त एउटा निष्ठावान कार्यकर्ताको भित्री पीडा, मर्म, चिन्ता र प्रेमको अभिव्यक्ति हुन्। म यहाँ पद हार्दाको पीडा लिएर आएको छैन, तर तपाईंप्रति रहिआएको एउटा आदर्शभावको घाउ सम्हाल्दै केही प्रश्न लिएर आएको छु — जुन प्रश्न मेरो मात्र होइन, सयौं कार्यकर्ताहरूको मनमा तैरिरहेको छ।
हिजोको त्यो समय… जहाँ तपाईं ‘झुल्कनु’ भएको थियो
२०६४ सालको त्यो अँध्यारो समय आज पनि झलझली याद आउँछ।हाम्रा कार्यकर्ताहरूलाई गली–कुचोमा तर्साइन्थ्यो, अस्तित्वको लडाइँ लडिरहेका थियौं।र, ठीक त्यही समय — तपाईंको नाम हाम्रो कानमा आवाज बनेर मात्र आएन, आत्मामा ऊर्जा भएर बग्न थाल्यो।“नेता त्यस्तै हुनुपर्छ”, भन्ने बुझाइ तब आए, जब तपाईंले सत्यको पक्षमा नडगमगिने हिम्मत देखाउनुभयो।म किशोर थिएँ — राजनीतिका भाषाहरू बुझ्न नसक्ने उमेरको — तर तपाईंको आँखा र आवाजमा जुन सच्चाइ थियो, त्यो मेरो आत्मामा अमिट छाप जस्तो बस्यो।त्यसपछि तपाईं मेरो आदर्श बन्नुभयो, जीवनको दिशानिर्देशक बन्नुभयो।
त्यो यात्रामा मैले के–के भोगें…
म म्याग्दीको पहाडबाट कहिल्यै पछि नहट्ने निश्चय लिएर निस्केको हुँ।पैसा थिएन, सँगै भोक थियो, तर मनमा तपाईंको दर्शन थियो।पोखरासम्म तपाईंको एउटा भाषण सुन्न म हिँड्थें, त्यो यात्रालाई मैले तीर्थयात्रा ठानें।संघर्षका ती पाइलाहरू आज मलाई गौरव लाग्छ, किनभने त्यो तपाईंको विचारको झण्डामुनि चलेका पाइलाहरू थिए।जब पार्टीभित्र तपाईंको पक्षमा उभिनुपर्ने दिन आयो, म अगाडिनै उभिएँ।२०६७ होस् वा २०७२ को महाधिवेशन — मेरो एक मात्र आवाज थियो, “ओली विचार!” जब तपाईंविरुद्ध षड्यन्त्र भयो, तब म सडकमा थिएँ — न कुनै बिल्ला माग्न, न कुनै फोटो खिच्न — केवल तपाईंको सत्यलाई जोगाउन।
र आज… मलाई एउटा प्रश्न सोध्न मन लाग्छ
मैले पार्टी विधानको सम्मान गर्दै प्रतिस्पर्धा गरेँ। म कुनै गुटको हिस्सा थिइनँ, विद्रोही झनै होइन। मैले केवल कार्यकर्तासँग संवादको आँट गरेँ। र, जब म ७ मतले हारें — मैले त्यो हारलाई लोकतन्त्रको हिस्सा मानेर सहर्ष स्वीकार गरें।
तर आज…
जब त्यो लोकतन्त्रकै मन्दिरभित्र मलाई “असन्तुष्ट”, “हारेको” भनेर व्यंग्य गरिन्छ, त्यो पनि आफ्नै अभिभावक नेताबाट, त्यो चोट सहन गाह्रो भएको छ।सडकमा लड्दा लागेको चोटभन्दा यो शब्दको चोट असह्य लाग्यो, अध्यक्षज्यू।
तपाईंको वरिपरि उठाइएको पर्खाल…
हामी बुझ्दछौं — तपाईं जस्तो असल नेता आज भ्रमको घेरामा पारिएको छ।तपाईं वरिपरिका केही पात्रहरूले तपाईंलाई हाम्रो आवाजबाट टाढा पारिरहेका छन्।तपाईंलाई साँचो मनका आवाज सुनिन नदिन, उनीहरूले कृत्रिम यथार्थ बनाएका छन्।जहाँ नबोल्नेहरू भक्त बनाइन्छन्, प्रश्न गर्नेहरू विद्रोही।तर म आज भन्न चाहन्छु — हाम्रो लडाइँ तपाईंविरुद्ध होइन।हाम्रो संघर्ष तपाईंलाई कमजोर बनाउने होइन — अझ मजबुत, अझ जनसरोकारमा आधारित बनाउने हो।हामी तपाईंलाई घेरिएको कुहिरोबाट मुक्त गराउन चाहन्छौं, अध्यक्षज्यू।
अन्ततः मेरो प्रण — विचारको विजय, पदको होइन
म प्रकाश पौडेल, आज फेरि एउटै कुरा दोहोर्याउन चाहन्छु:मलाई पद होइन — पार्टी चाहिन्छ।मलाई गुट होइन — विचार चाहिन्छ।मलाई केवल सूर्यको त्यो झण्डा चाहिन्छ, जसले मेरो जीवनको दिशा तय गर्यो।“सत्यसँग नलड्ने, शक्ति सँग नझुक्ने” तपाईंको यही उद्घोष मेरो मार्गदर्शन हो।म तपाईंलाई अझ बलियो, अझ स्पष्ट, अझ कार्यकर्तामुखी नेता देख्न चाहन्छु।जसले घेराबन्दी चिरेर आफ्ना सच्चा सिपाहीहरूको मन सुन्न सकून्।
अन्तिम शब्दमा…
म त्यहीँ छु, जहाँ सधैं थिएँ — पार्टीको हृदयमा।र जबसम्म रगत बग्दछ, तबसम्म म सूर्यको रङमा रङिन रहन्छु।म नडगमगिएको थिएँ, छैन र हुने छैन।तपाईंको नेतृत्व, हाम्रो आन्दोलन र विचार — यी तीन चीज मेरा लागि धर्म, कर्म र स्वाभिमान हुन्।जय विचार! जय संगठन! जय अध्यक्ष ओली!
—प्रकाश पौडेल
#connectwithprakash #PrakashPoudel #सत्यसंगनलड्नेशक्तिसंगनझुक्ने
