अहमदाबाद, जून १२ — जीवनको लामो सपना, लन्डनको दिशामा डाँफिएको एउटा सानो नेपाली-भारतीय परिवार आज बिहानको विमान दुर्घटनामा समाप्त भयो। एयर इन्डिया उडान–१७१, जुन आज बिहान लन्डनका लागि उडेको थियो, उडान भरेको केही मिनेटमै पश्चिम भारतीय सहर अहमदाबाद नजिकै एक घनी बस्तीमा ठोक्किँदा २९० जनाभन्दा बढीको ज्यान गयो। दुःखद रूपमा, त्यो सूचीमा छन् – प्रतीक जोशी, उनकी श्रीमती डा. कोमी व्यास, र तिनका तीन साना बालबालिका।
लन्डनको यात्रा – सपना थियो, बाँच्नका लागि संघर्ष थियो
६ वर्षअघि लन्डनमा आईटी पेशाको सुरुवात गरेका प्रतीक जोशी केवल एक कमाउने हात नभएर, परिवारको भविष्यको लागि लडेका एक सपना देख्ने पितासमेत थिए। उनले वर्षौंसम्म भिसा प्रक्रियामा पर्खिए, संघर्ष गरे, रात–दिन काम गरे – केवल एक दिन आफ्नी श्रीमती र बच्चाहरूसँग ब्रिटेनमा स्थायीत्व प्राप्त गर्नका लागि।
र त्यो दिन आएजस्तो देखिन्थ्यो।
२ दिन अघि, एउटा निर्णय, एउटा सुरुवात
उनकी श्रीमती, उदयपुरकी ख्यातिप्राप्त डाक्टर डा. कोमी व्यासले २ दिन अघि अस्पतालबाट राजीनामा दिइन्। “अब म सधैं प्रतीकसँग रहनेछु,” उनले आफ्ना सहकर्मीहरूलाई भनिन्। झोलाहरू प्याक गरिएको थियो। परिवारजनसँग बिदाइ लिइएको थियो। सेल्फी खिचियो – नयाँ जीवनको पहिलो अध्याय भनेर।
तर दुर्भाग्य।
दुर्घटना, आगोको गोलो, र जीवन समाप्त
उडेको केही मिनेटमै विमानमा ठूलो आवाज भयो। विमान नियन्त्रणबाट बाहिर गयो र एक घनी बस्तीमा खसेर आगोमा परिणत भयो। विमानमा २४२ जना सवार थिए। विमानको चपेटामा परेका बस्तीका बासिन्दासहित २९० भन्दा बढीको ज्यान गएको पुष्टि भएको छ। कसैले बाँच्न सकेन – प्रतीक जोशीको परिवार पनि त्यही चिताभित्र विलीन भयो।
जीवनको क्रूर यथार्थ – भोलि पर्खिंदै बाँच्न सकिँदैन
नेपाल सरकारका पूर्व सचिव भीम उपाध्यायले सामाजिक सञ्जालमा लेखे –
“केही क्षणमै, जीवनभरको सपना खरानीमा परिणत भयो। क्रूर सम्झना, जीवन भयानक रूपमा कमजोर छ। तपाईंले बनाउनुहुने सबै कुरा, तपाईंले आशा गर्नुभएको सबै कुरा, तपाईंले माया गर्नुहुने सबै कुरा, यो सबै धागोमा झुण्डिएको छ। त्यसैले जब तपाईं सक्नुहुन्छ, बाँच्नुहोस्, माया गर्नुहोस्, र भोलिबाट खुशी सुरु हुने प्रतीक्षा नगर्नुहोस्।”
शब्दहरू कम छन्, आँसु पर्याप्त छैनन्
दशौँ आत्माहरूको भविष्य त्यही धुवाँमा हरायो, त्यही आगोमा झसेर गायब भयो। प्रतीक जोशीको जीवन एउटा उदाहरण बन्यो – मेहनत, धैर्य, संघर्ष, र एक सपनाको। र त्यो सपना अहिले केवल सम्झनाको धागो बन्यो, जुन लन्डनको भूमिमा पुग्न सकिएन।
