न्यूयोर्क, मे १८ — अमेरिकाको प्रतिष्ठित सहर न्यूयोर्क, जहाँ संसारका विविध संस्कृति र समुदायहरू आफ्ना पहिचान प्रस्तुत गर्न भेला हुन्छन्, त्यही बहुरंगी भीडबीच आज नेपाली झण्डा, ढोल, दमाहा र मौलिक भेषभूषासहित “नेपाल डे परेड २०२५” भव्य, ऐतिहासिक र अतुलनीय रूपमा सम्पन्न भयो। यो परेड कुनै सामान्य रूटिन कार्यक्रम थिएन—यो त प्रवासमा रहेका लाखौं नेपालीको आत्मा, भावना र पहिचानको गर्जना थियो।
गैर-आवासीय नेपाली संघ (NRNA) न्यूयोर्क शाखाको संयोजनमा आयोजित यस परेडमा अमेरिकी भूमि नेपाली सांस्कृतिक सागरमा रूपान्तरण भएको देखियो। झाँकीहरू, धिमे बाजा, पञ्चेबाजा, नेपाली पोशाकमा सजिएका बालबालिका, युवा, वृद्धवृद्धा—सबै मिलेर एउटा यस्तो दृश्य सिर्जना गरे जुन दृश्य केवल देखिने मात्र होइन, महसुस गर्न सकिने थियो।
न्यूयोर्कमा नेपालको धड्कन
परेडको आकर्षण मात्र झाँकी वा बाजागाजा थिएन—यसको पछाडि लुकेको थियो क्यालिफोर्निया निवासी दुई विशिष्ट नेपाली पात्रहरूको समर्पण, योगदान र नेतृत्व: अनिल पाण्डे र प्रिन्स युवराज कार्की।
768,1024,0,0.4794736842105263,-1
मुक्तिनाथ मन्दिरका संस्थापक अध्यक्ष तथा मदरल्याण्ड नेपाल का संस्थापक अनिल पाण्डे, जो ४० वर्षदेखि अमेरिका बसोबास गर्दै समाजसेवा, संस्कृतिको जगेर्ना र पर्यटन प्रवर्द्धनमा अविचल क्रियाशील छन्, उनले यसपटक पनि नेपाल डे परेडमा स्वस्फूर्त रूपमा नेतृत्वदायी भूमिका निर्वाह गरे।
त्यस्तै, युवा समाजसेवी, उद्यमी तथा फिल्म निर्माता प्रिन्स युवराज कार्की—जिनको दृष्टि, जोश र कर्मशीलता आजको युवा पुस्ताको लागि प्रेरणा बनेको छ—उनले यस परेडलाई भव्यता दिन कुनै कसर बाँकी राखेनन्।
क्यालिफोर्नियाको मुक्तिनाथ, न्यूयोर्कको परेड
सेफ सोसाइटी अमेरिकाका संयोजक लक्ष्मण सापकोटाका अनुसार पाण्डे र कार्कीको सहयोगले परेडलाई ‘असाधारण उचाइ’मा पुर्याएको थियो। क्यालिफोर्नियाबाट ल्याइएको मुक्तिनाथ मन्दिरको झाँकी, ब्यानर र झण्डा बोकेर न्यूयोर्कको मुख्य सडकमा हिँड्दा हजारौं नेपाली भावुक भए। काभ्रेका समाजसेवी उद्दब प्रसाद हुमागाईंले मुक्तिनाथको ब्यानर बोकेर परेडमा हिँड्नु आफूलाई ‘भाग्यशाली क्षण’ भएको उल्लेख गरे।
अनिल पाण्डे र उनको योगदानको दिगो प्रभाव
अनिल पाण्डेले २०१२ मै स्यानफ्रान्सिस्कोमा नेपाल डे परेडको नेतृत्व गरेर अमेरिकामा नेपाली संस्कृति चिनाउने पहिलो लहर ल्याएका थिए। आज त्यही अनुभव, ऊर्जा र एथिहासिक पृष्ठभूमिलाई समेट्दै उनले न्यूयोर्कको यो परेडलाई हिमालय जस्तो उच्च बनाउने अभियानमा योगदान दिएका छन्। मदरल्याण्ड नेपालमार्फत उनले अमेरिकाबाट नेपालका थुप्रै क्षेत्रमा स्वास्थ्य, शिक्षा, पर्यटन तथा आपतकालीन सहयोग पु¥याएका छन्।
प्रिन्स युवराज कार्की — युवाको जोश, समाजको साथी
एक दशकभन्दा बढी समयदेखि अमेरिकामा व्यवसाय, चलचित्र निर्माण र समाजसेवामा सक्रिय रहेका कार्कीले आफ्नो जीवन दर्शन नै “देश र डायस्पोराको बिचमा पुल बन्नु” बनाएका छन्। उनको उपस्थिति मात्र होइन, उनको व्यवस्थापन कौशल, संसाधन परिचालन र प्रेरणाले परेडको व्यवस्थापनदेखि भव्यता सबै क्षेत्रमा प्रभाव छाड्यो।
“एकता, पहिचान र प्रेमको उत्सव”
नेपाल डे परेड २०२५ को समापनमा परेड अध्यक्ष छिरिङ शेर्पाले भने, “यो परेड केवल कार्यक्रम होइन, यो हाम्रो पहिचानको गर्जना हो। जब अमेरिका जस्तो भूमिमा हामी नेपालीले हजारौंको संख्यामा आफ्नो संस्कृति, झण्डा र सम्मानसहित हिँड्छौं, त्यो क्षण आफैंमा इतिहास हो।”
शेर्पाले नयाँ पुस्तालाई संस्कृतिप्रति जिम्मेवार बनाउने, मुलुकप्रतिको लगाव बढाउने र ‘नेपाली हुनुमा गर्व गर्ने’ भावना विस्तार गर्न यस्ता परेडको निरन्तरताको आवश्यकता औंल्याए।
निष्कर्ष:
न्यूयोर्कको सडक आज केवल कंक्रीटको बाटो थिएन, त्यो त हाम्रा गोरखाली पुर्खाहरूको शौर्य, हिमाली सभ्यताको गाथा, र साँस्कृतिक गौरवले भरिएको जुलुस थियो। जसमा अनिल पाण्डे र प्रिन्स युवराज कार्की जस्ता पात्रहरूको योगदान नहुने हो भने, त्यो गौरवको रंग यति चिटिक्किलो हुँदैनथियो।
यसैले भन्नुपर्छ —
नेपाल डे परेड २०२५, केवल परेड थिएन – यो एउटा भाव, यो एउटा घोषणाः हामी जहाँ भए पनि, हामी नेपाली हौं!
