मोरङ, कानेपोखरी |६२ वर्षीय धन बहादुर डाँगी, जीवनभर ईमानदार श्रम गरेर गुजारा चलाउने एक साधारण नागरिक, केही महिनादेखि गम्भीर स्वास्थ्य समस्याबाट जुधिरहेका थिए। हाइड्रोसिल नामक पीडादायक रोगले ग्रसित डाँगी आर्थिक अभावका कारण उपचार गर्न असमर्थ थिए। पीडाले थला परेका डाँगी अन्ततः उपचारको आशा गुमाउँदै मृत्यु कुर्न विवश थिए। तर यस अन्धकारमय अवस्थाबीच एउटा उज्यालो किरण बनेर अगाडि आए – संघीय सांसद डा. सुनिल शर्मा।
यो दुखद अवस्था स्थानीय समाजसेवी कोपिला कार्की को ध्यानमा आएपछि उनले मानवीय संवेदनाले प्रेरित भई डाँगीको अवस्था नेपाली कांग्रेसका युवा नेता तथा प्रतिनिधिसभा सदस्य डा. शर्मा समक्ष राखिन्। खबर प्राप्त गर्दैमा डा. शर्माले कुनै विलम्ब नगरी नोबेल मेडिकल कलेजलाई सम्पर्क गरी आवश्यक निर्देशन दिए।
उनकै पहलमा स्वास्थ्यकर्मी टोलीसहितको एम्बुलेन्स तुरुन्तै कानेपोखरी पठाइयो। असहाय अवस्थामा रहेका डाँगीलाई उक्त एम्बुलेन्सले उद्धार गर्दै नोबेल मेडिकल कलेज पुर्यायो, जहाँ अहिले उनको निःशुल्क उपचार भइरहेको छ।
चिकित्सकहरूका अनुसार डाँगीको अवस्था सुधारोन्मुख छ र उनी चाँडै नै पूर्णरूपमा स्वास्थ्यलाभ गर्ने अपेक्षा गरिएको छ।
सांसद डा. शर्माको मानवीय पहल प्रशंसनीय
डा. सुनिल शर्मा नेपाली राजनीतिमा एक अलग पहिचान बोकेका सांसद हुन्। उनी संसद्मा तलबभत्ता नलिने दुर्लभ प्रतिनिधिहरूमध्ये एक हुन्। पूर्वदेखि पश्चिमसम्म देशका थुप्रै ठाउँहरूमा निःशुल्क स्वास्थ्य शिविर सञ्चालन गर्दै आएका उनी कर्मकुण्ठ नेताका रूपमा चिनिन्छन्।
उनको अगुवाइमा उपचार सम्भव नभएका हजारौं बिरामीहरूलाई काठमाडौं मेडिकल कलेज वा नोबेल मेडिकल कलेजमा निःशुल्क उपचार गराइएको छ। विशेषगरी आफ्नै निर्वाचन क्षेत्र मोरङका नागरिकहरूका लागि नोबेल मेडिकल कलेजमा ५० शय्याको निःशुल्क क्याबिनको स्थापना गर्नु उनको सामाजिक प्रतिबद्धताको ज्वलन्त उदाहरण हो।
पार्टीभन्दा माथि उठेर सेवा दिने सोच
डा. शर्माको सोच पार्टीको सीमाभन्दा बाहिर जान्छ। उनले पार्टीको आधार नहेरी प्रत्येक नेपाली नागरिकलाई समान रूपमा सेवा दिनु पर्ने आफ्नो दर्शनलाई व्यवहारमा उतारिरहेका छन्। यसै दर्शनका आधारमा उनले मोरङको बेलबारीमा एम्बुलेन्स हस्तान्तरण गरेका छन् भने निजी स्रोतबाट देशका विभिन्न सात स्थानमा एम्बुलेन्स उपलब्ध गराइसकेका छन्।
“नेता भनेको जनताको साँचो अभिभावक हो”
धन बहादुर डाँगीजस्ता थुप्रै नागरिकहरू देशका कुना–कुनामा आर्थिक अभावका कारण असहाय छन्। तर, डा. शर्माजस्ता नेताको सक्रियता र संवेदनशीलताले उनीहरूको जीवनमा आशा र विश्वास पुनः जगेरिन थालेको छ। यो घटनाले पुनः एकपटक देखाएको छ — साँचो नेतृत्व भनेको केवल भाषण गर्ने होइन, कार्य गरेर देखाउने हो।
उनको यो मानवीय कार्यले सम्पूर्ण समाजमा सकारात्मक ऊर्जा फैलाएको छ। नागरिकहरूमा विश्वास बढेको छ कि राजनीति अझै पनि सेवा र समर्पणको माध्यम बन्न सक्छ।
निष्कर्ष
डा. सुनिल शर्माको यो क्रियाशीलता, संवेदनशीलता र मानवीय पहल एक प्रेरणादायी उदाहरण हो। उपचारको आशा गुमाइसकेका एक वृद्धको जीवनमा उनले फेरि जीवनको आशा जगाइदिएका छन्। यो कदमले न केवल एक जनताको प्राण बचायो, तर समाजलाई राजनीति के हुनुपर्छ भन्ने पाठ पनि सिकायो।
