काठमाडौं ।१८ वर्षदेखि निरन्तररूपमा अपाङ्ग, अनाथ तथा असहाय बालबालिकाको अभिभावक बनेर समाजसेवाको महानतम कर्ममा समर्पित संयुक्त अपाङ्ग एकता आवाज केन्द्र आज अस्तित्व संकटमा पुगेको छ। संस्थाका अध्यक्ष तिलबहादुर कार्की मिडियामा आँखा रसाउँदै गुहार मागिरहेका छन्— “अब यी ५० भन्दा बढी नानी बाबुहरू सडकमा आउने भए। सरकार, समाज, दाताहरु! एकपटक फेरि न्यानो हात अगाडि बढाइदिनुस्।”
जीवन र मृत्युको दोसाँधमा एक संस्था
१९ औं वर्षमा प्रवेश गरिसकेको यो संस्था हाल काठमाडौं उपत्यकाभित्र एक भाडाको भवनमा सञ्चालनमा छ। तर, विगत केही महिनादेखि भाडा तिर्न नसकिएको कारण मकानधनीले चेतावनी दिएका छन्— “छोड्नुस् भवन!” र यदि यस्तो भयो भने संस्थाका बालबालिका—जो कोही अभिभावकविहीन छन्, अपाङ्ग छन्, समाजले हेर्न नचाहेका पात्र हुन्—सडकमा बेवारिसे हुनेछन्।
अध्यक्ष कार्कीको भावुक अपिल
पत्रकारहरूसँग कुरा गर्दै अध्यक्ष कार्कीले आँखाभरी आँसु पारेर भने,“राज्यले हामीजस्ता संस्थाहरूको लागि बजेट राख्दैन। कुनै राष्ट्रिय नीति छैन। विदेशबाट आउने थोरबहुत सहयोगलाई पनि अब अविश्वासको नजरले हेर्ने गरिएको छ। यस्तो हो भने हामीजस्ता सेवाभावीहरूलाई किन बाँचेको छ भनी सोध्नु पर्यो।”
कार्कीले अगाडि थपे,“के हामीले १८ वर्षसम्म नानी बाबुहरूको आँशु पुछेर गल्ती गरेका थियौं? के आज एक वर्षको भाडा तिर्न नसकेको अपराधका कारण यी अनाथहरूलाई सडकमा फालिदिने हो?”
सरकारले नजर लगाउने बेला आयो
संस्थाका अध्यक्ष कार्कीले विशेष आग्रह गर्दै नेपाल सरकारका वर्तमान प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओली र सम्बन्धित मन्त्रालयहरूसँग अपिल गरेका छन्,“एक पटक आउनुस् हाम्रो संस्था हेर्नुस्, यी नानी बाबुहरू हेर्नुस्। हामीलाई साथ दिनुहोस्। सरकार असल नियतले साथ दिएर सहयोग गरे आज एक पनि बालबालिका सडकमा आउँदैन।”
षड्यन्त्रको आरोप र धम्कीको खुलासा
कार्कीले मिडिया अगाडि अझ एउटा गम्भीर खुलासा गरे—“केही स्वार्थी व्यक्तिहरूले हामीमाथि षड्यन्त्र गर्दैछन्। बालबालिकालाई जबरजस्ती लैजाने धम्की दिइरहेका छन्। म, तिलबहादुर कार्की, यस्तो विकृति विरुद्ध लडिरहेको छु। तर, अब मेरो शक्ति टुट्न लागिसक्यो।”उनी भन्छन्—“धम्की, आरोप, आर्थिक अभाव सबै झेलिरहेछौं। तर यी नानी बाबुहरूको सपना म मर्न दिइन।”
विश्वभरिका नेपाली समुदायसँग हार्दिक अपिल
तिलबहादुर कार्कीले अन्त्यमा विश्वभरि रहेका नेपाली मनहरूसँग हार्दिक अनुरोध गरेका छन्— “तपाईंहरुको सानो सहयोगले एउटा नानी बाबुको जिन्दगी सुरक्षित हुन्छ।” “एक वर्षको लागि भएपनि भवनको भाडा जुटाएर संस्थालाई डुब्नबाट बचाइदिनुस्।”“यो संस्था मात्रै होइन, यो ५० भन्दा बढी जीवनहरूको घर हो।”
निष्कर्ष
नेपालको राजधानीमै यस्तो मर्मान्तक अवस्था भोगिरहेको संस्था छ भन्ने खबरले मानवता र राजनीतिक नेतृत्व दुवैलाई झकझक्याउन जरुरी छ। १८ वर्षदेखि चुल्हो बलिरहेको, न्यानो ओछ्यान रहेको एउटा अभयस्थान आज सडकमा पुग्ने संघारमा छ भने, यसलाई बेवास्ता गर्नु अपराध हुनेछ।अब पनि चुप बस्ने हो भने – हाम्रो समाज, हाम्रो सरकार र हाम्रो नैतिकता – सबैको मूल्य शून्य हुन्छ।उठौं, साथ दिऔं – यी बालबालिकालाई सडकमा पुग्न नदिऔं!
